ความหมายของคำว่า ' หรรษ-, หรรษา '

ความหมายของคำว่า ' หรรษ-, หรรษา '
หรรษ-, หรรษา หมายถึง [หันสะ-, หันสา] น. ความรื่นเริง, ความยินดี. (ส. หรฺษ).

หรรษ-, หรรษา
[หันสะ-, หันสา] น. ความรื่นเริง, ความยินดี. (ส. หรฺษ).
หรอ
[หฺรอ] ก. สึกเข้าไป, กร่อนเข้าไป, ในคําว่า สึกหรอ ร่อยหรอ.
หรอก
[หฺรอก] (ปาก) ว. ดอก เช่น ไม่เป็นไรหรอก.
หร็อมแหร็ม
ว. มีเล็กน้อย, มีห่าง ๆ ไม่เป็นพวกเป็นหมู่, เช่น ต้นไม้ขึ้นหร็อมแหร็ม,กะหร็อมกะแหร็ม หรือ หย็อมแหย็ม ก็ว่า.
หรอย ๆ
ว. ต้อย ๆ, หย็อย ๆ, (ใช้แก่กิริยาที่เด็กวิ่ง).
หระ
[หะระ] น. ชื่อพระอิศวร. (ป., ส. หร ว่า นําไป).
หรับ ๆ
ว. เร่า ๆ, สั่นรัว, (ใช้แก่กิริยาดิ้นเป็นต้น), หรบ ๆ ก็ว่า.